ประวัติศาลแรงงานภาค ๓

ตามที่พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ.๒๕๒๒ มีผลใช้บังคับกำหนดให้จัดตั้งศาลแรงงานกลางขึ้น ในกรุงเทพมหานคร และมีเขตอำนาจทั่วราชอาณาจักร  ส่วนศาลแรงงานภาคและศาลแรงงานจังหวัดในระยะเริ่มแรกยังไม่ได้เปิดทำการ  คดีแรงงานทั้งหมดทั่วราชอาณาจักรจึงต้องยื่นฟ้องต่อศาลแรงงานกลาง  เมื่อมีคดีแรงงานเกิดขึ้นในท้องที่ใดคู่ความมีสิทธิที่จะยื่นคำฟ้องหรือ  คำร้องต่อศาลจังหวัดแห่งท้องที่ที่มูลคดีเกิดหรือคู่ความมีภูมิลำเนาอยู่หรือจะยื่นคำฟ้องหรือคำร้องโดยตรงต่อศาลแรงงานกลางก็ได้  เพื่ออำนวยความสะดวกแก่ประชาชนผู้มีอรรถคดี  ศาลแรงงานกลางได้เปิดทำการศาลสาขาขึ้นหลายแห่งทั่วราชอาณาจักร  สำหรับพื้นที่ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง  ศาลแรงงานกลางได้เปิดทำการศาลสาขาขึ้น ๒ แห่ง เมื่อวันที่ ๑๐ สิงหาคม ๒๕๔๑ ได้แก่ศาลแรงงานกลาง(นครราชสีมา) ตั้งอยู่อาคารศาลแขวงนครราชสีมา  มีพื้นที่รับผิดชอบ ๔ จังหวัด ได้แก่ จังหวัดชัยภูมิ จังหวัดนครราชสีมา จังหวัดบุรีรัมย์ และจังหวัดสุรินทร์  และศาลแรงงานกลาง(อุบลราชธานี)  ตั้งอยู่  ณ อาคารศาลจังหวัดอุบลราชธานี  มีพื้นที่รับผิดชอบ  ๔  จังหวัด ได้แก่  จังหวัดศรีสะเกษ  จังหวัดอุบลราชธานี  จังหวัดอำนาจเจริญ  และจังหวัดยโสธร  ศาลแรงงานกลางได้จัดให้มีผู้พิพากษา  เจ้าหน้าที่ธุรการอยู่ปฏิบัติราชการประจำที่ศาลสาขา  ในการพิจารณาคดีผู้พิพากษาจะเดินทางออกไปนั่งพิจารณาคดีที่ศาลจังหวัดต่าง ๆ ในเขตอำนาจเพื่ออำนวยความสะดวกแก่คู่ความ

ต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดจำนวน ที่ตั้ง เขตศาลและวันเปิดทำการศาลแรงงานภาค (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๔๘  ให้เปิดทำการศาลแรงงานภาค ๑ ศาลแรงงานภาค ๓ และศาลแรงงานภาค ๗  ตั้งแต่วันที่  ๓  ตุลาคม  ๒๕๔๘  เป็นต้นไป  เมื่อศาลแรงงานภาค ๓  เปิดทำการแล้วอธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางได้มีคำสั่งยุบสาขาทั้งสองดังกล่าว

ในส่วนของศาลแรงงานภาค ๓  พระราชกฤษฎีกาได้กำหนดให้ศาลแรงงานภาค ๓  มีที่ตั้ง ณ จังหวัดนครราชสีมา และมีเขตศาลในจังหวัดชัยภูมิ จังหวัดนครราชสีมา จังหวัดบุรีรัมย์  จังหวัดยโสธร  จังหวัดศรีสะเกษ จังหวัดสุรินทร์  จังหวัดอุบลราชธานี และจังหวัดอำนาจเจริญ

ปัจจุบันศาลแรงงานภาค ๓ ตั้งอยู่เลขที่ ๖  ถนนกำแหงสงคราม  ตำบลในเมือง  อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา เป็นที่ทำการโดยได้ปรับปรุงอาคารศาลเยาวชนและครอบครัวจังหวัดนครราชสีมาหลังเดิมเป็นที่ทำการแห่งใหม่